Wednesday, October 25, 2006

Ακούω Δασκουλίδη


O Γιώργος Δασκουλίδης ερμηνεύει τραγούδια με τίτλους όπως «ντρέπομαι που ακόμα σε ζητάω» και «όλα μου τα πήρες». Εμφανίζεται σε κέντρα όπου η πίστα είναι ολισθηρή από τα λουλούδια και τις σαμπάνιες που ανοίγουν στα πόδια της τραγουδίστριας. Οσοι, λοιπόν, διαθέτουν ευαισθησία, και αισθητική, σπεύδουν στο πλησιέστερο Virgin, κατεβάζουν από τα ράφια ό,τι υπάρχει σε «Δασκουλίδης» και καταλήγουν το βράδυ για μεγάλη «ζημιά» στο μαγαζί.

Όπως αποκαλύφθηκε προσφάτως, το ζεύγος Δασκουλίδη προσφέρει εθελοντική εργασία σε ξενώνα που φιλοξενεί σπαστικά παιδιά. Αυτό το κάνουν και άλλοι που θέλουν να κολλήσουν ένσημα στη ψυχή τους. Αποκαλύφθηκε, όμως, και κάτι ακόμα: πριν από δύο χρόνια το ζευγάρι υιοθέτησε, πήρε δηλαδή στο σπίτι του, ένα αγόρι από τον ξενώνα. Εδώ σταματάς, πετάς κάθε σχόλιο στο καλάθι και κάνεις όλα τα λεφτά λουλούδια στην πίστα του Δασκουλίδη. Τη στιγμή, όμως, που το αίμα σου διασταυρώνεται με την πρώτη «μπόμπα», αρχίζεις και κάνεις παράλληλες σκέψεις.

Φαίνεται ότι ο αυτισμός και η νοητική υστέρηση είναι ασθένειες που διαρκούν μέχρι την εφηβεία. Το σπαστικό παιδί είναι η κάμπια που, κατά την ενηλικίωσή του, θα μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και θα πετάξει μέσα στο πλήθος. Δεν εξηγείται αλλιώς ο μεγάλος πληθυσμός σπαστικών παιδιών και η πλήρης έλλειψη σπαστικών ενηλίκων. Τι συμβαίνει σε ένα σπαστικό μετά την εφηβεία; Απολύτως τίποτα. Ο προβολέας γυρίζει αλλού και φωτίζει παιδικά πρόσωπα που δεν είναι ποτισμένα από το κοκτέιλ των ορμονών και της νοητικής υστέρησης. Οι ενήλικοι μπορούν να βρουν μόνοι τους το δρόμο για τον Καιάδα. Μεγάλοι άνθρωποι είναι πια…