Λάβαμε, και εμείς, τη σχετική πρόσκληση που μας καλεί να συμμετάσχουμε σε μία ιστολογική πρωτοβουλία-καταγγελία κατά του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Ως «Γυφτάκι» δεν έχουμε την παραμικρή αντίρρηση. Προσθέτουμε την υπογραφή μας παντού: κατά του Πολύδωρα, υπέρ της πολικής φώκιας, για τη σωτηρία των δασών του Αμαζονίου, για τη δημιουργία οίκων ανοχής με S/M προσανατολισμό. Ως πρόσωπα, όμως, με ονοματεπώνυμο, τις περισσότερες φορές ακολουθούμε την πεπατημένη: κάνουμε την πάπια. Το αυτό ισχύει, φυσικά, και για τους περισσότερους από τους υπογράφοντες, ως ιστολόγοι, την καταγγελία κατά του Πολύδωρα. Αν αντί του ψευδωνύμου απαιτείτο και η υπογραφή με το πραγματικό όνομα, τότε ο Pascal, που ανέλαβε την πρωτοβουλία, θα είχε λιγότερα λινκ για να προσθέσει. Παρεμπιπτόντως, ο Pascal διατηρεί μία στοιχειώδη μαγκιά καθώς είναι σχετικά γνωστός υπό τα πλήρη στοιχεία του και τη σφαίρα των δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων του. Το ίδιο ισχύει και για μερικούς ακόμα από τους υπογράφοντες που δεν διστάζουν να δημοσιοποιήσουν την ταυτότητά τους. Οι υπόλοιποι όμως;
Να το πω πιο απλά. Οταν αγωνίζεσαι ή διαμαρτύρεσαι ανωνύμως, είναι σα να προσέχεις μη σου ξηλωθεί ο πόντος από το καλσόν. Ασφαλώς μπορεί να αποσπάσεις τρεις αράδες σε κάποιο δημοσίευμα εφημερίδας (του αναχρονιστικού κατάπτυστου εντύπου που συντάσσεται από πουλημένους μαλάκες), αλλά η αποτελεσματικότητα του αγώνα σου θυμίζει μία χρωματιστή σαπουνόφουσκα από αυτές που φτιάχνουν τα παιδιά. Μην επικαλεστείτε ως άλλοθι το φόβο της επωνυμίας γιατί θα σας πω ότι δεν φτιάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Κάπου εδώ, βέβαια, φωλιάζει και η βασική αντίφαση του ελληνικού blogging. Ξεφωνίζουμε ανωνύμως, υποστηρίζοντας πως κάνουμε αντάρτικο πόλεων. Από το γραφείο μας, εννοείται. Ασκούμε κριτική χωρίς το θάρρος της επώνυμης άποψης, συστρατευόμαστε σε πρωτοβουλίες που, όσο παραμένουν ανώνυμες, υστερούν σε ισχύ και αξιοπιστία. Το «Γυφτάκι», λοιπόν, ως ιστολόγιο αμελητέας δημοφιλίας και περιορισμένης εμβέλειας, μπορεί να συμφωνεί με όλα όσα περιέχει η καταγγελία, αλλά δεν συνυπογράφει επειδή, πολύ απλά, δεν γουστάρει να συμμετέχει ψευδωνύμως. Για τον ίδιο λόγο, προσέχει τι γράφει, αποφεύγει τις αιχμηρές κριτικές και τις επιθέσεις κατά προσώπων, κοινώς παραφιλολογεί επί προσωπικών ή ελαφρών θεμάτων.
