Είναι περίεργο να είσαι στο προαύλιο του σχολείου μόνος, ανάμεσα σε τόσες μαμάδες. Θυμίζεις καμμένο σπίρτο που βρέθηκε κατά λάθος στο κουτί με τα υπόλοιπα.
Οι μαμάδες σχηματίζουν κύκλους, φυτεύουν εκεί μέσα ανασφάλειες και βαρετά σχόλια, προσθέτοντας ζεστά χαμόγελα για λίπασμα. Στρίβοντας το πρώτο τσιγάρο τις μισείς. Χλευάζεις τις διευρυμένες περιφέρειες, το άτεχνο βάδισμα στο προαύλιο που αφαιρεί κάθε στοιχείο θυληκού. Είναι απλώς μητέρες και η διαπίστωση σε αποτρέπει από ματιές που θα διερευνούσαν και την ερωτική τους διάσταση. Αλήθεια, πως ήταν εκείνη ή η άλλη γυναίκα στο κρεβάτι όταν συνελήφθη ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται στο ίδιο προαύλιο με μένα; Αδυνατώ να κάνω υποθέσεις.
Κάθομαι στην κερκίδα και τις παρατηρώ. Επιδεικνύουν τη βεβαιότητα για την υπεροχή του βλαστού τους, διατυπώνουν άποψη για τα εκπαιδευτικά πράγματα, κλίνουν την κεφαλή για μερικές σταγόνες αγιασμού στα κακοχτενισμένα μαλλιά τους. Είναι απαίσιες και οι περισσότερες διατηρούν με υπερηφάνεια την ιδιότητα του εκτροφέα υστερικών πλασμάτων. Μου αρέσει μόνο μία. Είναι ψηλή, έχει αποκτήσει κιλά στην περιφέρεια, αλλά συντηρεί ένα εξαίσιο μπούστο κάτω από ένα ευγενικό χαμόγελο που, επιτέλους, θα μπορούσε να θεωρηθεί γενναιόδωρο σε υποσχέσεις. Δεν γνωρίζω τον άνδρα της (ούτε και θα ήθελα), αλλά μπορώ να ακούσω τα νύχια της στο σεντόνι που συναντούν τον αναστεναγμό της, δευτερόλεπτα πριν ο γιός της αποκτήσει δικαίωμα στη ζωή. Θυμίζει πληθωρική ισπανίδα που μπορεί να διδάξει στον ταυρομάχο όσα αισθάνεται ο ταύρος. Στέκεται στο τέλος των γραμμών που σχηματίζουν τα παιδιά, κρατώντας μία απόσταση από τους άλλους γονείς. Εγώ είμαι είκοσι μέτρα πίσω, καπνίζοντας στις κερκίδες. Την έχασα με τον τρόπο που ο θόρυβος καλύπτει τη μουσική, όταν τελείωσε ο αγιασμός, οι ζυγοί λύθηκαν και τα παιδιά αναζήτησαν τις μητέρες τους. Δεν πειράζει, άλλωστε η εικόνα της ήταν απλώς ένα σωσίβιο σε μία θάλασσα που είχε ήδη πνίξει την αισθητική μου. Εκτός των άλλων, μπορώ να τη βλέπω και να την παρατηρώ όποτε θέλω κατά την προσέλευση μου στο σχολείο. Αλλά δεν θα το κάνω. Μισώ τις μαμάδες στο σχολείο του παιδιού μου. Και περισσότερο από όλες, μία συγκεκριμένη.
