H υπόθεση είναι γνωστή και ευδοκιμεί στις παρυφές του παραλόγου: ο ιδιοκτήτης μίας υπηρεσίας που ενημερώνει για την ανανέωση του περιεχομένου των blogs, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο επειδή, στις σελίδες που διατηρεί, αναδημοσιεύτηκε, αυτομάτως, συκοφαντικό και υβριστικό σχόλιο που φιλοξενήθηκε σε άλλο blog. Εκ πρώτης όψεως η νομική σκέψη που οδήγησε στην απόφαση αυτή φαίνεται-και μάλλον είναι-γελοία: η εισαγγελική αρχή χρησιμοποίησε, ως σχεδία στη θάλασσα της άγνοιας, το καθεστώς που διέπει τη λειτουργία του Τύπου και προβλέπει ότι αν κάποιος προβεί σε δυσφημιστικές ή συκοφαντικές δηλώσεις, τότε δύναται να διωχθεί και το μέσο που της δημοσιεύει.
Ως «Γυφτάκι» εκφράζουμε τη πλήρη συμπαράσταση μας στον άνθρωπο που διώκεται. Αν θέλετε συνυπογράφουμε και το σχετικό κείμενο που κυκλοφορεί, όπου διάφοροι bloggers, χρησιμοποιώντας τη «διαδικτυακή τους ταυτότητα» υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας. Υπό αυτό το καθεστώς ταυτοποίησης, εγώ και η «Ντέφι» δεχόμαστε να υπογράψουμε κάθε κείμενο που κυκλοφορεί στο δίκτυο, έξω από τους σταθμούς των μετρό και στα καφέ των Εξαρχείων. Δηλώνουμε έτοιμοι να καταγγείλουμε το Γκουαντάναμο, την εξόντωση της φώκιας, τις έρευνες πετρελαίου στην Αλάσκα. Επωνύμως υπογράφουμε μόνο την απόδειξη μισθοδοσίας μας, όπως, άλλωστε και οι περισσότεροι εκ των προσφάτως εξεγερθέντων bloggers.
Επίσης θα δώσουμε θετική απάντηση σε κάθε πρόταση που θα προβλέπει την τοποθέτηση banner, το οποίο θα διακηρύττει την αποφασιστικότητά μας για προάσπιση της ελευθερίας λόγου στο internet. Μισό λεπτό, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Διότι είναι διαφορετικό να καταγγέλλεις τη βλακώδη σύλληψη ενός ανθρώπου από το να ομιλείς περί ελευθερίας λόγου και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μηχανισμούς καταστολής. Μια ματιά στις σχετικές δημοσιεύσεις πείθει ότι οι περισσότεροι ξεκινούν από την καταγγελία για να φτάσουν σε «απόπειρες φίμωσης κάθε ελεύθερης φωνής που προβάλλει έξω από τα παραδοσιακά κανάλια επικοινωνίας». Σοβαρά; Ολοι αυτοί δεν έχουν πατήσει ένα πλήκτρο για τους δικαστικούς διωγμούς δημοσιογράφων που είτε άσκησαν κριτική είτε, απλώς, εξύβριζαν και συκοφαντούσαν, κάτι που γίνεται απρόσκοπτα και σε καθημερινή βάση στα ελληνικά blogs. Οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν τολμήσει να καυτηριάσουν επωνύμως, με πραγματικά στοιχεία ταυτότητας, τα κακώς κείμενα. Οχυρώνονται πίσω από την ανωνυμία και χρησιμοποιούν ως άλλοθι το μηχανισμό καταστολής που θα τους εξοντώσει αν βγάλουν το κεφάλι από το χαράκωμα. Καλά κάνουν, δεν έχουν άλλη λύση. Είναι καλύτερο να νομίζεις ότι διώκεσαι παρά να γνωρίζεις ότι ουδείς ασχολείται μαζί σου.
