Ονειρεύομαι μια πρωτομηνιά που να μην έχει εποχή κι άλλα ενοχικά ημερολογιακά χαρακτηριστικά..
Να μη με σηκώσει από το κρεβάτι των διεκδικήσεων μου
Να μη με στείλει να δουλέψω για τις υποχρεώσεις μου.
Να μη με αφήσει να βραχώ.
Να μη μου κοκκινίσει τα μάγουλα ο αέρας περιμένοντας ταξί.
Να μην μου χαλάσει κανείς την αισθητική.
Να με βρει ένα πρωινό στην πόλη που καμιά αρχιτεκτονική δε θα είναι απάνθρωπη.
Να βαδίσω με τα μάτια,να κλείνουν από έναν υπέροχο φεγγοβόλο Αττικό ήλιο σε δρόμους που κανείς δε θα χαλά τα όνειρα μου από κόρνες και φωνές..
Να πιω καφέ στο Σύνταγμα. Να δω φίλους να διαβάσουμε εφημερίδες.
Να είναι σαν άνοιξη μες’ το χειμώνα.
Να παίζουν γύρω πιτσιρίκια.
Να μυρίζουν απ’ τα σπίτια κέικ και ζυμωτό ψωμί.
Να χαμογελούν όλοι.
Να είναι ευτυχισμένα τα γυφτάκια στα φανάρια.
Να είναι χορτάτα τα βλέμματα.
Να γίνουν τα Blogs μια τέτοια γειτονιά.
Σ’ έναν διαδικτυακό ουρανό να πετούν χαρταετοί με χαρτόνια γεμάτα μηνύματα από υπέροχα post.
Να μην πληρώνονται κοινόχρηστα και νοίκια.
Να λένε όλοι ‘’περάστε την 1η του μηνός… χαρίζεται αισιοδοξία σήμερα’’
