τακούνια σαν να βηματίζουν για χορό ξυπνούν την Πειραιώς
κι η ώρα περασμένη...
ας είναι.
οι μουσικές ηχούν ακόμη
απ' το παλτό μου βγαίνει το πιο ωραίο μωβ
και δίνει στο πρωινό που άργησε να βγει απ' τις κουβέρτες του το ίδιο χρώμα.
τον αγαπώ αυτόν λεκέ από Χιλιάνικο κρασί
που μου άφησες στα γάντια
είναι που μου θυμίζει τη γεύση από χθες,
που θα' ναι πάντα καλοκαίρι.
κι έξω θα βρέχει υποσχέσεις
ας είναι χειμώνας για τους άλλους.
τι με νοιάζει!
