Η χαρά υπάρχει κάτω από κάθε πέτρα. Αρκεί να έχεις μάτια διαθέσιμα και αυτιά. Κυρίως αυτιά. Μία νέα εντυπωσιακή άφιξη στη ζωή μου αναγγέλθηκε από το κουδούνισμα του τηλεφώνου. Απήντησα στην κλήση. Η προφορά του συνομιλητή μου ήταν εμφανώς ελληνοαμερικανική. Το ίδιο και η θεσμική του ιδιότητα.
«Hallo, θέλω να μιλήσω με το Γυφτάκι»
«Ναι, ο ίδιος…»
«Γεια σου Γυφτάκι. Είμαι ο Charles Τάδε από Σικάγο»
«Α, γεια σας κύριε Charles, περίμενα το τηλεφώνημά σας.»
«ΟΚ, αλλά άσε το Charles, στην Ελλάδα είμαστε. Λέγε με Μπάμπη, από το Χαράλαμπος.»
