Το βιβλίο της Ιστορίας για την ΣΤ' τάξη του Δημοτικού προκαλεί αντιδράσεις και, εν τέλει, θα υποστεί ελαφρές τροποποιήσεις προκειμένου να προβάλλει περισσότερο το ρόλο της Εκκλησίας και να ρίξει περισσότερες σκιές στην εικόνα της «τουρκοκρατίας».
Βλέπετε ο συγγραφεύς αποκαλεί, βλακωδώς, «συνωστισμό» τη συγκέντρωση των χριστιανών στην παραλία της Σμύρνης-θα μπορούσε να επιλέξει κάτι καλύτερο, οι άνθρωποι δεν περίμεναν να μπουν στα Village, αλλά στα πλοία της προσφυγιάς. Κατά τα άλλα, όμως, απέφυγε να ασελγήσει επί της, πολλαπλώς και κτηνωδώς, βιασθείσας Ιστορίας. Δεν έγραψε λέξη για το «Κρυφό Σχολείο», αφού δεν υπήρξε ποτέ, ανέδειξε την οικονομική δραστηριότητα των χριστιανών και των Ρωμιών, χαμήλωσε κάπως τους τόνους για τη σφαγή της Τριπολιτσάς που την κρύβουμε κάτω από το χαλάκι σαν γενοκτονία.
Επίσης αφήνει να εννοηθεί πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν δα και κάτι τόσο φριχτό, αλλιώς τόσες θρησκείες και τόσες εθνότητες δεν θα κλωσούσαν τα αυγά τους επί τέσσερις και πλέον αιώνες.
Είναι, ίσως, το πιο έντιμο βιβλίο Ιστορίας που μοιράστηκε στους μαθητές από καταβολής της δημοσίας εκπαίδευσης. Και γι' αυτό η συγγραφή εγκαλείται. Απο ποιους; Από τους γνωστούς. Χριστόδουλος, Καρατζαφέρης, Σαρτζετάκης, Παπαθεμελής και άλλοι. Βλέπεις αυτούς, διαβάζεις την ιστορία από την άλλη, και στο τέλος αποφασίζεις ότι ο Κολοκοτρώνης έπρεπε να δικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας λόγω της συνδρομής του στην ίδρυση του ελληνικού κράτους.
