Thursday, February 15, 2007

το χάσμα των φύλων και των γενεών...


Στο ίδιο σαλόνι τρία ζευγάρια. Τρεις διαφορετικές γενιές. Ο παππούς Λ. κι η γιαγιά Μ. Από την άλλοι ο γιος τους Α. κι η νύφη τους Σ. μαζί με το νεότερο ζευγάρι της παρέας που συζητά για την χαμένη εξεταστική τους, ο Κ. κι η Μ.

Ο παππούς πετά την ιδέα: «δεν πάμε 3ήμερο στο χωριό; Θα είναι κάτω κι ο αδερφός μου (χήρος ο παππούς ο Τ.) »

«Σιγά μην πάρουμε τα βουνά με τέτοιο βρωμόκαιρο πατέρα», απαντά η νύφη.

«Γιατί δεν έχουμε ρε μάνα τετρακίνητα, δύο είναι, τι τα πήρατε;» Σπεύδει η εγγόνα να υποστηρίξει τον παππού.

«Να πάτε.» Λέει η γιαγιά. «Εγώ δε μπορώ, πονάνε τα πόδια μου, στο σπίτι έχει όλο σκάλες δε μπορώ.»

«Σίγα μητέρα μην πάνε μόνοι τους, θα το ριμάξουν το σπίτι. Δε θα το γνωρίζουμε; Άσε που πάνε σ’ αυτά τα κωλόμπαρα της επαρχίας...»γλωσσού η νύφη. Βέβαια.

«Αλήθεια παππού,» λέει ο Κ. «Τζάμι! Να ‘ερθω κι εγώ;»

«Έκλεισε... θα πάμε μόνο άνδρες..», αναφωνεί ο μπαμπάς.

«Δε πάτε και στον αγύριστο. Εμείς καλύτερα θα περάσουμε μόνες μας, έ; Γιαγιά; Ε; Μαμά;»