Και ξαφνικά ο ουρανίσκος μου άρχισε να με λοιδορεί. Αισθάνθηκα όπως ο νεαρός που φοβάται να κάνει σεξ και, μετά την πρώτη φορά, σπρώχνει τις τύψεις κάτω από το χαλάκι και δεν απολογείται στον εαυτό του για τη στέρηση στην οποία τον υπέβαλε η δειλία.
Ο ουρανίσκος μου, λοιπόν, ένας απαίδευτος και άμουσος τεμπέλης, οκνηρός και ρυπαρός, γλάρος στη χωματερή και όρνιο στη σαβάνα. Υπεβλήθη σε ένα σοκ ποιότητας και ευζωίας. Μέσα σε ένα βράδυ συνδύασε γεύσεις, λούστηκε στο καλό κρασί και έκανε ανακουφιστικές επαλείψεις με άγνωστη, ως τότε, ετικέτα ουίσκι. Κάπως έτσι θα πρέπει να αισθάνθηκε ο πρώτος Ανατολικογερμανός φυγάς που μπήκε σε σούπερ μάρκετ του Δυτικού Βερολίνου. Λάθος. Εκείνος θα ήταν άπληστος, ο ουρανίσκος μου έστεκε έκπληκτος και ευρηματικός, επενδύοντας με γεύση πληροφορίες και στοιχεία.
Ηταν η βραδιά που συναντήθηκα με ανθρώπους που γνωρίζουν τα της καλής ζωής και της ευγενικής γεύσης. Συζητάμε για κρασί, το ταιριάζουμε με γεύσεις, μαθαίνω πως δεν γεννιέσαι κακόγουστος και πως η γνώση, η συνεπής ενασχόληση, μπορούν να σε οδηγήσουν σε λεπτές απολαύσεις. Δεν είναι, απλώς, τρόπος ζωής, είναι μία άλλη φιλοσοφία. Δεν είναι ελιτισμός, είναι τα στοιχειώδη. Το αντιμετωπίζω με δέος, αλλά και διεγερτικό ενδιαφέρον. Θέλω να φάω σπαράγγια, φουά γκρα, να ζευγαρώσω τον καπνό ενός καλού πούρου με μία γενναιόδωρη γουλιά από malt. Το πρόβλημα μου είναι πως πρέπει να περιμένω για την προσφορά των παραπάνω από τα Goody's της γειτονιάς μου.
