O διάλογος θυμίζει αρκετά την παλαιά συζήτηση στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, όταν η Αριστερά απαντούσε στις αιτιάσεις για τις θηριωδίες του Στάλιν: «ναι, αλλά και στην Αμερική βασάνιζαν τους μαύρους.» Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά θέματα, πως μπορείς να κατατάσσεις στους εγκληματίες και τον Μπους και τον Σαντάμ. Αλλά επειδή αν συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας δεν θα βρούμε αυτά που μας χωρίζουν, τα διλήμματα είναι εξαιρετικά εργαλεία για τη διατήρηση δογματικών απόψεων και αγκυλώσεων που ελάχιστη σχέση διατηρούν με την πραγματικότητα.
Σε λίγες μέρες η εγχώρια κοινή γνώμη θα βρει μπροστά της ένα δεύτερο μεγάλο δίλημμα, μετά την επιλογή μεταξύ Πλάτωνα και Αμφικράτη για τον τελικό του Survivor. Συναινούμε στη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων ή αφορίζουμε την αναθεώρηση του Συντάγματος; Είναι λογικό να υπάρχει σύγχυση. Εδώ στο «Γυφτάκι» είμαστε τρεις άνθρωποι και δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα κοινό πλαίσιο, μήπως και καταστρώσουμε πολιτική πλατφόρμα που θα την επενδύσουμε με τα γνωστά σαχλά περί κοινωνίας των πολιτών.
Παίρνω πρώτος το λόγο και, δια ανατάσεως των επιχειρημάτων μου, δηλώνω πως συμφωνώ με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η Λούκι με απείλησε πως θα σφαχτούμε. Ελπίζω όχι με κονσερβοκούτι, όπως επιτάσσουν τα παραδοσιακά αριστερά αντανακλαστικά.
Το πρόβλημα της Λούκι και των συνοδοιπόρων της, από τον Ευ. Βενιζέλο μέχρι την ΚΝΕ της γειτονιάς μου, είναι πως μπερδεύουν τα επιχειρήματα με τα κλισέ, τη λογική με το δόγμα και την ανάλυση με τον αφορισμό. Απορρίπτουν την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ προτάσσοντας, ως επιχείρημα, τον ταξικό διαχωρισμό της παιδείας, την πιθανή υποβάθμιση των δημοσίων ιδρυμάτων, την αποσύνδεση της παιδείας «από το κοινοβούλιο, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα.» Νομίζω πως ο τελευταίος άνθρωπος που θα ήθελε παιδεία συνδεδεμένη με τα συνδικάτα πρέπει να γεννήθηκε στην Τασκένδη από πατέρα που ξεκίνησε να κάνει τον υπερσιβηρικό με τον Ζαχαριάδη. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Υποθέτω πως τα ίδια θα έλεγαν όταν πήραν άδεια λειτουργίας οι ιδιωτικές κλινικές, τα πρώτα ιδιωτικά σχολεία, ακόμα και οι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί-θυμηθείτε την πασοκική διαλεκτική την εποχή που ο Αρκουδέας έτρεχε να κλείσει το σταθμό του Κούβελα.
Ας τα πιάσουμε ένα-ένα, πριν τα αφήσουμε να πέσουν κάτω χωρίς θόρυβο, όντας κενά ουσίας.
«Τα ιδιωτικά ΑΕΙ επιβάλλουν ταξικό διαχωρισμό». Το ίδιο κάνουν και οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά σχολεία. Μπορείς να έχεις όποια άποψη θέλεις γι' αυτό, αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα να εμποδίσεις κάποιον που θέλει να εμπιστευτεί ιδιωτική κλινική για το τομάρι του και ιδιωτικό σχολείο για το παιδί του. Και, εκ των πραγμάτων, το παιδί του θα λάβει καλύτερη μόρφωση από το δικό μου που ακολουθεί το δημόσιο σχολείο. Εκτός των άλλων, από το να μαζεύονται χιλιάδες παιδιά σε γκέτο τύπου Ρέντινγκ ή σε κάτι αστεία ιδρύματα της Βρετανίας, ας μείνουν εδώ, μαζί με το συνάλλαγμα τους. Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεται το πρόβλημα. Αν το πρόβλημα μας είναι ο ταξικός διαχωρισμός, τότε να αναθεωρήσουμε όλο το Σύνταγμα υπέρ μίας αταξικής κοινωνίας. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
«Στα ιδιωτικά ΑΕΙ θα αγοράζεις αναξιόπιστα πτυχία» Ενω στη Βρετανία αγοράζεις καλύτερα; Ηδη η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε, πριν από λίγες μέρες, ότι τα πτυχία των κολεγίων (ΙΕΚ) που συνεργάζονται με βρετανικά πανεπιστήμια, θα αναγνωρίζονται ως πανεπιστημιακά. Κατανοητό; Ετσι, το Μαράκι που σπουδάζει σε ΙΕΚ της Πατησίων θα αποκτά πτυχίο του πανεπιστημίου του Λοχ Νες και ουδείς θα μπορεί να το αμφισβητήσει διότι θα τον φάει το τέρας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Και, για να μην ανησυχείτε υπερβολικά, η αγορά και η κοινωνία θα κρίνουν, εν τέλει, το κύρος ενός πτυχίου. Μη ξεχνάμε πως σήμερα αξιόπιστη περίθαλψη θεωρούμε πως έχεις στο δημόσιο νοσοκομείο. Η αντίληψη αυτή δεν άλλαξε με τη λειτουργία των ιδιωτικών κλινικών. Στον ιδιώτη θα πας για αμυγδαλές, αλλά για εγχείριση ανοιχτής καρδιάς θα πας στο δημόσιο.
«Τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα απορροφήσουν τους καλούς πανεπιστημιακούς δασκάλους» Αν έχουν το κύρος και την ισχύ θα το επιχειρήσουν. Αλλά, πρωτίστως, ας φροντίσει το δημόσιο να έχει ένα ανταγωνιστικό, αποδοτικό ερευνητικό πλαίσιο στα πανεπιστήμια του. Ετσι και οι πανεπιστημιακοί θα περιορίσουν τις λαμογιές με κοινοτικά προγράμματα. Ετσι, επιτέλους, θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστική η εγχώρια ακαδημαϊκή αγορά.
Η βελτίωση της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση με τη λειτουργία ή μη ιδιωτικών σχολών. Αλλά ακόμα και αν έχει, θα είναι μία υγιής ανταγωνιστική σχέση που θα προτρέψει τους δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς να βελτιώσουν συνθήκες και υπηρεσίες. Το οφέλη θα είναι πολλαπλασιαστικά και σε άλλους τομείς. Πρώτα-πρώτα θα ανακουφιστεί η αστυνομία καθώς στις κινητοποιήσεις στα ιδιωτικά ΑΕΙ θα δέρνουν άνετα οι σεκιουριτάδες. Ευκαιρία για συζήτηση. Πάμε...
