Φιλί. Ενα φιλί. Ούτε φιλιά, ούτε φιλάκια. Υπάρχει πλέον παντού. Στο τέλος των SMS, στην ουρά των σχολίων στα blogs, στην τελευταία γραμμή των e-mail. Φιλί. Παλαιότερα οι άνθρωποι έστελναν φιλιά. Μετά η αποστολή εκλαϊκεύτηκε με τα «φιλάκια». Και εσχάτως το σχήμα έγινε πιο λιτό, αλλά και πομπώδες. «Φιλί». Μόνο ένα, το οποίο, προφανώς, συγκεντρώνει, με υψηλή περιεκτικότητα, το πάθος, την αγάπη και τη στοργή όλων των άλλων.
Τα φιλιά και τα φιλάκια είναι για το κομμωτήριο, σε όλες τις άλλες περιστάσεις αρμόζει ένα φιλί που τα περιέχει όλα, σαν κύβος Knor. Επίσης ως μονάδα μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερη αμφισημία. Οταν στέλνεις φιλιά δεν μπορείς να βάλεις πάθος, κατακερματίζεται. Ενα φιλί, όμως, δύναται να λειτουργήσει υπαινικτικά, το στέλνεις και επαφίεται στη διάθεση του παραλήπτη να ανακαλύψει το φορτίο. Με τον ίδιο τρόπο, ο παραλήπτης μπορεί να το τοποθετήσει στο μάγουλο, στο στόμα, στην καράφλα, στη μασχάλη, όπου γουστάρει. Μέχρι εδώ, δεν πάω παρακάτω. Ηδη βαρέθηκα. Συγγνώμη για τη μαλακία.
