Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Ερνέστος.
Μικροκαμωμένος, κατάξανθος κι υπερκινητικός. Του άρεσε πολύ να λέει αυτό που σκέφτεται.
Ένα βράδυ γυρίζοντας από το σπίτι του φίλου του Άλεξ, βρήκε έξω από το σπίτι του ένα σημείωμα δεμένο στην άκρη ενός σπάγκου. Στην άλλη άκρη ήταν ένα γυαλιστερό, κατάμαυρο μπαλόνι. Ο Ερνέστος άνοιξε προσεκτικά το καλοδιπλωμένο χαρτάκι..
«αγαπητέ φίλε. Σήμερα το πρωί στο διάλειμμα είπες στην αδερφή μου τη Ζωή ότι τα μαλλιά της είναι σαν θάμνος. Η Ζωή από τότε κλαίει γοερά κι αρνείται πεισματικά να βγει από το σπίτι. Θεωρεί ότι είναι τόσο άσχημη με αυτά τα μαλλιά που καλύτερα να μείνει καραφλή παρά να ξανακυκλοφορήσει έτσι. Αν δεν μπορείς να λες ψέματα σε ένα κορίτσι, πες του τουλάχιστον τη μισή αλήθεια. Ο φίλος σου, Παύλος»
Ο Ερνέστος ένιωσε βαθιά θλίψη στην ψυχή του αλλά και απορία. Δεν ήθελε να πληγώσει τη Ζωή αλλά του είχε φανεί τόσο αστεία όπως ήταν μια σταλιά με μια τεράστια τσάντα στους ώμους κι αυτά τα φρεσκολουσμένα κατακόκκινα μαλλιά της…σαν θάμνος! Δεν της το είπε όμως με κακή πρόθεση. Δεν ήθελε να την προσβάλει. Ο Παύλος ήταν πολύ μεγαλύτερος, πήγαινε στην 3η δημοτικού. Ήξερε καλά πώς να συμπεριφέρεται στα κορίτσια.
Ο Ερνέστος ήθελε να γράψει ένα σημείωμα κι αυτός με τη σειρά του, να ζητήσει συγγνώμη αλλά δεν είχε μάθει ακόμη να γράφει.
Αποφάσισε λοιπόν, να πάει στη Salomé, την καλύτερή του φίλη, αυτή πάντα ήξερε περισσότερα. Θα ήξερε και για το Ψέμα...
Η Salomé τον υποδέχτηκε με τη ριγέ της πυτζαμούλα και τα γυαλάκια της, παιχνιδιάρικα στερεωμένα στην πλακουτσή της μυτούλα.
«Ερνέστο, δε σε περίμενα. Έλα, πέρασε. Η μαμά μόλις έφτιαξε μπισκότα μήλου, πάμε. Θα τα βουτήξουμε σε ένα γενναίο μπωλ γεμάτο παγωτό...»είπε ευγενικά η φίλη του.
«Salomé, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Ξέρεις εσύ τι θα πει ψέμα;;»
«Μμμμμ» έγνεψε σκεπτικά η Salomé, «νομίζω πως μου διαφεύγει σαν έννοια αλλά θα ρωτήσουμε τη μαμά. Έλα. »
«Μαμά, τι είναι το ψέμα ;» αναφώνησε η Salomé, καθώς στριμωχνόταν πίσω από το τραπέζι.
«το ψέμα είναι πολύ κακό. Ποτέ να μην λέτε ψέματα» είπε αυστηρά η μαμά.
«έχω μια ιδέα» είπε ψιθυριστά η Salomé, στον Ερνέστο, «θα κάνουμε γκάλοπ στο σχολείο, έτσι θα συγκεντρώσουμε όλες τις πληροφορίες για να μάθουμε ακριβώς τι θα πει ψέμα...» και διόρθωσε τα γυαλάκια της που γλυστρούσαν στη μύτη. «ας ξεκινήσουμε με μια δυνατή μπουκιά μπισκότα μήλου» αναφώνησε... «Ερνέστο, θα μείνεις εδώ απόψε, πάρε τη μαμά σου.»
Όλο το βράδυ ο μικρός δεν έκλεισε μάτι. Προσπαθούσε να καταλήξει σε ένα πειστικό συπέρασμα: «το ψέμα, είναι σαν τη μισή αλήθεια είπε ο Άλεξ και η μαμά της Salomé λέει ότι είναι πολύ κακό πράγμα... Μμμμμ άρα η μισή αλήθεια είναι λίγο κακό πράγμα, ή μήπως είναι πολύ αλλά δεν είναι πράγμα;»
Το χάδι της Salomé, στο μέτωπο του κι ο ήχος από τα κουδουνάκια που είχε κρεμασμένα στην τσάντα της, επανέφεραν τον Ερνέστο στον κόσμο της συνειδητής αντίληψης. «άντε υπναρά, έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε, σήκω. Έχει μια υπέροχη μέρα έξω. Κατάλληλη για έρευνα και παιχνίδι.. σήκω.»
Πριν να το καταλάβει, μπουκωμένος και με τις τιράντες του να ίπτανται, με μια τιγανίτα στο στόμα και μια παλιά τσάντα της Salomé, στον ώμο –χωρίς τα κουδουνάκια φετίχ- το πουκάμισο στραβοκουμπωμένο και τα ξανθά του μαλλιά ανάκατα, ο μικρούλης Ερνέστος, σύρθηκε στην κυριολεξία από την ανήσυχη φίλη του που αδυμονούσε να βρει τη λύση στο.... μυστήριο.
Η Salomé ίσιωσε για άλλη μια φορά τα γυαλιά στη μύτη της, ανέσυρε το μπλοκάκι της από την τσέπη του καφέ μοντγκόμερι και ξεκίνησε τις ερωτήσεις.
«Ωωωω συγγνώμη Salomé, συγγνώμη» έσκουξε ο Ερνέστος, που με φόρα έπεσε πάνω της μετακινώντας μπροστά λίγα εκατοστά τον κορμό της, ενώ εκείνη κατάφερε να κρατήσει τα πόδια της καρφωμένα στη γη σαν παίκτης σε επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι...
Η Salomé τον αγριοκόιταξε. Τα γυαλία είχαν γλυστρήσει ως το άνω της χείλος αυτή τη φορά. Ο Ερνέστος μαζεύτηκε. Κοκκίνησε ως τις ρίζες των μαλλιών του.
Μέσα σε μερικά λεπτά, όλα τα παιδιά είχαν μαζευτεί γύρω τους. Το προαύλιο του σχολείου γύρω τους έδειχνε σχεδόν άδειο.
Οι απόψεις άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή από γλειφιτζούρια...
«Ψέμα είναι όταν η αδερφή μου θέλει να μείνει σπίτι και να μιλάει στο Forum και λέει ότι είναι άρρωστη και ζαλίζεται για να μην πάει στο φροντιστήριο» Ψέλλισε διστακτικά πρώτη απ’ όλους η Θώμη.
«Ψέματα λένε όσοι πάνε φροντιστήριο και γράφουν σ’ αυτά τα Forum» σημείωσε η Salomé.
«Ψέμα είναι όταν η μαμά μου λέει στις φίλες της ένα υλικό λιγότερο από αυτά που έχει η συνταγή για να μην τους πετυχαίνουν τα κέϊκ.» πρόσθεσε η Άρτεμις.
"Συνταγή", συμπλήρωσε η Salomé.
«Νομίζω ότι ψέμα είναι όταν λέω ότι έχω κάνει τα μαθήματα μου και πάω για μπάλα με τον Χρήστο» είπε βροντερά ο Κώστας.
«κι όταν λέμε ότι θα πάμε στο κάτω γύπεδο αλλά πάμε στο άλλο μετά τις γραμμές» επιβεβαίωσε ο Χρήστος.
Μμμ "μπάλα, γύπεδο και μια μουτζούρα" από τη Salomé, στο τεφτέρι της...
«Ψέματα είναι όταν μου λένε τι καλά ρούχα που φτιάχνω για την κούκλα μου» είπε ντροπαλά η Αναστασία, «αλλά μετά ακούω την Ελένη και τη Σοφία να με κοροϊδεύουν».
«..Ή όταν μου λένε να πάω στο σπίτι τους να παίξουμε», ακολούθησε η Λίνα «και όταν παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου για να με πάει λένε ότι έμειναν παραπάνω στο μπαλέτο, αλλά είναι σπίτι και παίζουν μόνες τους»
«ναι ναι και την άλλη μέρα στο σχολείο μας φωνάζουν να καθήσουμε μαζί αλλά εκείνες ποτέ δεν έρχονται» είπε ο Βαγγέλης.
«Ψέματα είναι που λέτε ότι μας έχετε φίλες» είπαν με μιας οι δίδυμες Ελένη και Σοφία «και που λέτε ότι δεν σας πειράζει αλλά να που σας πειράζει»...
«κούκλα, ρούχα, μπαλέτο, πειράζει τις δίδυμες...» γραφόσβηνε αρειμανίως η Salomé.
«Ψέματα είναι που ο Σπύρος αγαπάει τη Μαρία και λέει ότι δε τη θέλει ούτε για να παίζουν bowling» φώναξε ο Ανρέας.
«δεν ξέρεις τι λές» είπε ο Σπύρος και έριξε μια καρπαζιά στον Ανδρέα.
«ψέματα είναι νομίζω όταν η μαμά μου λέει στον μπαμπά ότι θα μείνει στο γραφείο μέχρι αργά για να βγάλει κι άλλα λεφτά, αλλά εγώ ξέρω ότι τα γραφεία δεν είναι ανοιχτά μέχρι τόσο αργά» δίστασε να συνεχίσει ο Βασίλης.
Ωωωω είπαν η Salomé κι ο Ερνέστος βλέποντας τον Βασίλη να βουρκώνει.
«Εεε ψέματα είναι όταν η Μάγδα φέρνει ξεπατυκωτούρες και λέει ότι τα ζωγράφισε αυτή για να της πει μπράβο η Κυρία» είπε περήφανη η Άριελ.
«....Που να προλάβω να γράψω τόσο γρήγορα» σκέφτηκε θυμωμένη η Salomé.
«Εγώ νομίζω ότι ψέμα είναι όταν λένε μπράβο και τι καλά που τα κάνεις όλα και πόσο έξυπνη είσαι στην κοπέλα του αδερφού μου και μετά ο αδερφός μου μαθαίνει ότι της τα λένε επειδή ο μπαμπάς της έχει έδρα ή θρανίο στο Πανεπιστήμιο ή κάτι τέτοιο και θέλουν να τους δώσει επιστολές για το πολυπτυχιακό τους ή κάτι τέτοιο και μετά όλο την παίρνουν στο κινητό και μετά δεν την παίρνουν ξανά τηλέφωνο και κάτι τέτοια...» είπε ο Χάρης.
«Ψέματα είναι όταν λες ότι δεν έχεις μαζί σου το πορτοφόλι σου για να σε κεράσουν την τυρόπιτα» είπε κι η Νότα.
«Μα πότε θα πουν μια ιστορία για μαλλιά ή για θάμνους» σκέφτηκε ο Ερνέστος και στήριξε το κεφάλι του στα δυο του χέρια...
«Ψψψψψ ψε ψέματα είναι όταν μου λέ λε λε νε ότι κάτι έπεσε από την τσάντα μου και και και κοιτάω και και και και δεν βρίσκω τί τι τι τίποτα, εεεε τίποτα» τραύλισε δειλά ο Μιχάλης.
«ψέματα είναι όταν έχουμε εκλογές, κάθε 4 χρόνια είναι ψέματα» αναφώνησε η Λουκία.
«μπαααα» διέκοψε ο Γιώργος «ψέματα είναι όταν λένε ότι θα φάμε μπριζόλα το μεσημέρι και η γιαγιά βγάζει φακές»
«μμμμ» έγραψε η Salomé «κι οι γιαγιάδες λένε ψέματα!»
«τα ψέματα είναι για τους χαζούς εγώ δε λέω ποτέ ψέματα» είπε η Άννα - Λούϊζα κι έφυγε από την παρέα.
Σιγά σιγά ακολούθησαν όλα τα παιδιά. Άλλωστε η συζήτηση τα είχε κρατήσει αρκετή ώρα έξω παρόλο που είχε χτυπήσει το κουδούνι.
Ο Ερνέστος δεν είχε βγάλει άκρη...
Η Salomé διάβαζε προσεκτικά τις σημειώσεις της, υπογραμμίζοντας κάθε συλλαβή με το δάκτυλό της.
«Λοιπόν», ανακοίνωσε μεγαλοφώνως στον φίλο της: «δεν νομίζω ότι μας αφορά αυτή η ιστορία. Ούτε τώρα ούτε και στο μέλλον» αγκαλιάζοντας τον απορημένο Ερνέστο και λέγοντας το πρώτο αθώο της Ψέμα...
