O γάμος του Καραγκιόζη είναι ο μοναδικός στον οποίο δεν θα πήγαινα συνοδευόμενος από την πλήξη μου. Πιθανότατα και κάποιος βασιλικός γάμος, με βυζαντινό τελετουργικό ή σε καθεδρικό που μυρίζει μεσαίωνα. Δεν πήγα ούτε στον, εξαιρετικά βραχύβιο, δικό μου. Ηταν πολιτικός και ουσιαστικά «δεν ήμουν» εκεί.
Συνηθίζω να πηγαίνω στην εκκλησία σχεδόν μαζί με τη νύφη. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ανεβαίνω τα σκαλιά δεκατρία λεπτά μετά την επίσημη ώρα της τελετής, μόλις δύο λεπτά πριν από την άφιξη της νύφης. Αν είναι φίλος μου ο γαμπρός, σπεύδω να τον φωτογραφίσω με σαδιστική διάθεση. «Σαντάμ, κοίτα το φακό ρε μαλάκα», είπα στον Δημήτρη που παντρεύτηκε το Σάββατο. «Να πα να γαμηθείς, μουνόπανο» απάντησε εκείνος, εισπράττοντας την αυστηρή επίπληξη της μητέρας του. Σκέφτηκα πως αν η συγκεκριμένη κυρία κράταγε και δύο εφημερίδες, θα έπρεπε να κατέχει, εκτός από ταυτότητα, και άδεια περιπτέρου. Καλά έκανε. Στους γάμους οι άνδρες είναι κομπάρσοι. Ο γαμπρός υπάρχει για να συνοδεύει τη νύφη και σπανίως θα ομολογήσει πως θα επιθυμούσε να μπει από την πίσω πόρτα, να υπογράψει και να φύγει. Αλλά και οι υπόλοιποι άνδρες, πλην του ιερέα, μετά βίας θα πάρουν ένα ρολάκι στην παράσταση. Οι άνδρες βαριούνται στους γάμους. Εκτελούν χρέη οδηγού, αποτελούν κυματοθραύστη του άγχους της συνοδού τους και γνωρίζουν πως πρέπει να απαντούν με ενθουσιώδη κατάφαση στην ερώτηση: «καλή είμαι έτσι;» Ολες καλές είναι. Μάλλον νομίζουν ότι είναι καλές.
Μπορεί να μη φημίζομαι για την καλαισθησία μου, αλλά το Σάββατο που πέρασε σκέφτηκα να συστήσω τρομοκρατική οργάνωση. Θα ρίχναμε γιαούρτια στις κακοντυμένες και μετά θα στέλναμε την προκήρυξη στην παρισινή Vogue. Μα πως είσαι έτσι χρυσή μου! Διότι εντάξει, μας βάζεις το μπούστο βιτρίνα, αλλά πόσο θα μας αποσπάσει την προσοχή αυτό; Πέντε δευτερόλεπτα; Και πολλά λέω. Σε βλέπω στην εκκλησία με το λουλουδάτο το φόρεμα και πάω να προσκυνήσω, σε έχω περάσει για τον Επιτάφιο. Η άλλη φοράει κανονική κουνουπιέρα-αν ο γάμος ήταν κατακαλόκαιρο θα κράταγε και αναμμένο «φιδάκι»; Μα ποιος σε έχει ντύσει έτσι αγάπη μου; Ακόμα και αν συμβουλεύτηκες στυλίστα, να ξέρεις ότι σε μισεί η κραγμένη. Ο εικονολήπτης παίρνει πλάνα από την αυλή της εκκλησίας. Γυναίκες με περίεργα φορέματα που ανταλλάσσουν ασπασμούς-έχουν καιρό να δουν η μία την άλλη. Σκέφτηκα να του προτείνω να σπρώξουμε την ταινία στο National Geographic, να την παίξουν σε ντοκιμαντέρ για σαύρες που ζευγαρώνουν, αλλά η άφιξη της νύφης διέκοψε τα γέλια και έφερε τα χειροκροτήματα.
Ηταν θεά. Δεν ξέρω ποια ακριβώς, αλλά θεά. Με απλό νυφικό, ωραίο χτένισμα, χωρίς τίποτα στα μαλλιά. «Κοιτά την πουτάνα, γιατί δεν έτσι κάθε μέρα ρε;» μουρμούρισε ο γαμπρός. Η μαμά του πάλι τον μάλωσε. «Ρε μαλάκα που θα χαιρετήσετε, να πάω πρώτος;» τον ρώτησα αγχωμένος. «Δεν ξέρω ρε μαλάκα, λες και ασχολήθηκα καθόλου.» Μετά πήρε τη νύφη από το μπαμπά της και ακολούθησε τα χνάρια του Σαντάμ, σε έναν καλόγουστο γάμο με κιτς καλεσμένους.
Σύμφωνα με μία άτυπη, εντελώς προσωπική, στατιστική, οι περισσότερες νύφες έχουν μπαμπά, ενώ οι γαμπροί δεν έχουν. Υποθέτω πως οι περισσότεροι είναι ορφανοί, αν και κάποιο ποσοστό πατεράδων δεν θα θέλουν να δουν το γιο τους να διαπράττει τη μαλακία και προφασίζονται δουλειά-έχουν ας πούμε να ποτίσουν το χωράφι, κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, αν έχεις κόρη, αυτή και η μάνα της δεν θα αφήσουν να σου βγει η ψυχή αν δεν την πας στην εκκλησία ως νύφη και αν δεν πληρώσεις το τραπέζι. Μετά σου επιτρέπουν να πεθάνεις αφού, ούτως ή άλλως, το παιδί, αν είναι αγόρι, θα πάρει το όνομα του άλλου παππού. Ετσι και στο γάμο που σας περιγράφω, ο γαμπρός δεν είχε μπαμπά-μόνο μαμά και αδελφή-ενώ η νύφη διέθετε πλήρες σετ, μαμά, μπαμπά, αδελφή (και γαμώ τις γκόμενες), και γιαγιά 93 ετών, σε πολύ καλή κατάσταση, αγρατζούνιστη, με εξαιρετική αυτονομία. Η γιαγιά μάλιστα στήθηκε και στη σειρά, δίπλα στους απογόνους της, για να δεχθεί τις ευχές. Συνολικά χαιρέτησα το ζευγάρι, συν τους δύο κουμπάρους, συν τρεις γονείς, συν δύο αδελφές, συν μια γιαγιά, όλοι μαζί ένδεκα. Λες και παρέδιδα ξίφη στην αποφοίτηση της Ευελπίδων. Η γιαγιά δεν ξέρω αν άντεξε μέχρι τέλους γιατί έφυγα πρώτος.
