Χθες το βράδυ στο μέγαρο παρακολούθησα την μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας «ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ», από το Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας, σε σκηνοθεσία του Zhang Yimou και χορογραφία Wang Xipeng και Wang Yuanyuan.
Δε θα τολμήσω να μιλήσω για την παράσταση διότι απλά ήταν υπέροχη, άλλωστε έχουμε να κάνουμε με ένα από τα διασημότερα μπαλέτα του κόσμου, με παράδοση στον κλασικό και μοντέρνο χορό.
Η ιστορία, που εκτυλίσσεται στην Κίνα του 1930, έχει κεντρικό θέμα μια νεαρή γυναίκα που αψηφά τον νόμιμο δεσμό της με έναν άρχοντα και ερωτεύεται έναν ηθοποιό όπερας. Οι νοοτροπίες, τα ήθη, τα χρώματα της Ανατολής αλλά και η φόρμα, τα βήματα, οι τεχνικές της Δύσης «συνδιαλέγονται» αρμονικά στην παράσταση του Zhang Yimou.
Εδώ λοιπόν έρχεται στο νου μου ένα κείμενο του Charles Fourier,
«Ο νέος ερωτικός» (μτφρ. Γιάννης Καυκιάς), το οποίο αναφέρεται στον έρωτα και την μοιχεία. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
“Κάθε πόλη ή χωριό έχει συνήθως κάποιο πρόσωπο του ενός ή του άλλου φύλου, του οποίου η ομορφιά είναι υπερβατική και ανάβει τον γενικό πόθο. Ο Νάρκισσος και η Ψυχή είναι το πιο ωραίο κόσμημα της Κνίδου. Το πλήθος τους ορέγεται, και θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τουλάχιστον 20 Κνιδίους που τρέφουν πάθος δεδηλωμένο για την Ψυχή και 20 Κνιδίες που φλέγονται από τον ίδιο καημό για τον Νάρκισσο. Οι νόμοι του πολιτισμού θεσπίζουν ότι η Ψυχή δεν μπορεί να ανήκει παρά σε έναν και αγνό σύζυγο και ο Νάρκισσος παρά σε μία και αγνή σύζυγο, επίσης. Αλλά οι νόμοι της έλξης έχουν άλλη γνώμη.
Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ικανοποίησης των 40 ατόμων που ποθούν την Ψυχή και τον Νάρκισσο, διαφορετικά θα πει πως ο Θεός μοιράζει άσκοπα τα θέλγητρά του. Αν όμως η Ψυχή ικανοποιήσει τους 20 εραστές, δεν θα είναι παρά μια κατάπτυστη πόρνη βουτηγμένη στην περιφρόνηση των εραστών που έχει επιλέξει.
………………………………………………………………………………………………………………………………………
Αυτό κι αν είναι ασυνέπεια! Θεωρούμε αξιαγάπητη στο ένα φύλο και επονείδιστη στο άλλο μία συμπεριφορά που απαιτεί αναγκαστικά την αμοιβαία συνοχή, μια συμπεριφορά που είναι υποχρεωτική για το ένα φύλο από τη στιγμή που το άλλο το εποφθαλμιά.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ωστόσο, ο εγωισμός αυτός μεταμορφώνεται συχνά σε μοιρασιά αυθόρμητη και άκρως αχρεία, σε ένα έθιμο που αποκαλούν μοιχεία…
Πράγματι, αν αύριο η Ψυχή παντρευτεί τον Νάρκισσο και δεχθεί να δοθεί μυστικά σε έναν από τους 20 μνηστήρες, αυτός ο τελευταίος θα νιώσει λίαν ευτυχισμένος που την πήρε λάθρα.
Αυτός που διαπράττει μοιχεία με μία κυρία είναι πιθανότατα πιο ευχαριστημένος από τον σύζυγο που πιστεύει ότι την κατέχει αποκλειστικά.
Αν λοιπόν, μια συγκυρία, όπως η μοιχεία, μπορεί να μας κάνει να βρίσκουμε όμορφη τη μοιρασιά με άλλον σύντροφο, τότε ίσως άλλες συγκυρίες, άγνωστες ακόμα σήμερα, μπορούν να μας προσδώσουν μια ομορφιά στη μοιρασιά με τους κατόχους κι όποιος συγκατίθεται σε μια μοιρασιά μπορεί να συγκατατεθεί σε δύο και τρεις και πάει λέγοντας…”
Τελειώνοντας, γιατί σας ζάλισα αυτό είναι σίγουρο, θα σας πω την ευχή που μου έδινε ένας παππούς στη Μάνη… «άντε και καλή αυτή στα αυτά σου», ισχύει για τα πάντα!
