Εχω τόση δουλειά, που δεν προλαβαίνω να δουλέψω. Το ίδιο και η Λούκι-αν και την έχω χάσει εσχάτως και μου λείπει. Μου έστειλε μία ιστορία και ακόμα δεν έχω βρει την έμπνευση για να τη συμπληρώσω-με άγχωσε! Η Ντέφι έχει φύγει εδώ και καιρό, τα ίχνη της αγνοούνται. Για το blog δεν έχει μείνει χρόνος, ελπίζω να έχει μείνει διάθεση. Θα ήθελα να γράψω πολλά, να κάνω χαβαλέ με την επικαιρότητα, να απλώσω τίποτα εσώψυχα και φοβίες. Δεν κάνω τίποτα επειδή, πολύ απλά, η ενεργητικότητα διοχετεύεται αλλού, όση έχει αφήσει στο πηγάδι ο καύσωνας.
Από την άλλη, οι μέρες αυτές ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι δεν είμαστε επαγγελματίες blogger. Δεν πονάμε το μαγαζί όσο πρέπει. Πιστεύω πως από ένα σημείο και μετά θα αρχίσουμε να γράφουμε και πάλι. Δεν μπορεί, κάτι θα συμβεί, κάποια φλέβα θα σπάσει...
