Λένε πως το καλοκαίρι ευνοεί τις επαναλήψεις και τα ταξιδιωτικά αναγνώσματα. Λογικό. Η επανάληψη προσλαμβάνεται πιο εύκολα και τα ταξιδιωτικά είναι εύληπτα. Κατά τη γνώμη μου είναι και βαρετά. Ο ταξιδιώτης πρέπει να διακρίνεται από εξαιρετικό αφηγηματικό ταλέντο προκειμένου να κρατήσει το ενδιαφέρον ζωντανό. Δεν χρειάζεται να επενδύει τις περιγραφές του με γλαφυρότητα, αλλά να παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι και να τον βάζει στο ίδιο βαγόνι. Εν προκειμένω καλές ταξιδιωτικές περιγραφές κάνει η Κροτ, εξαιρετικές και η Aurora (αν και πιο λιτές), δυστυχώς δεν έχει τύχει να διαβάσω άλλες στα διάφορα blogs.
Εγώ, λοιπόν, λέω να σας διηγηθώ ένα ταξίδι που θα το χωρίσω σε διαφορετικούς προορισμούς. Είδα πολλά και τίποτα συνάμα, λες και μπήκα αυθαίρετα σε καρτ ποστάλ, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και αποχώρησα κατοχυρώνοντας την ανάμνηση με τον τρόπο που σφραγίζεις το διαβατήριο σου. Αυτές τις μέρες, λοιπόν, συμπληρώνονται τρία χρόνια από το πιο εντυπωσιακό ταξίδι της ζωής μου. Ενα ταξίδι που πολλοί θα ζήλευαν και άλλοι τόσοι θα απέρριπταν. Είναι ένα ταξίδι με εντυπωσιακό τίτλο. Ο γύρος του κόσμου σε 25 ημέρες. Σταθμοί: Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Τόκιο, Σεούλ, Πεκίνο, Δελχί, Κάιρο, Κέιπ Τάουν, Πόλη του Μέξικο, Ρίο, Λος Αντζελες, Ατλάντα, Σεντ Λιούις, Νέα Υόρκη, Μόντρεαλ, Βρυξέλλες, Σόφια, Λευκωσία, Αθήνα. Πρόσωπα: πολλά. Από τον Νέλσον Μαντέλα ως τον Τομ Κρουζ. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν ξέρω τον τρόπο για να το γράψω. Ολα μαζί ή ξεχωριστά; Κάτσε να ξεκινήσω και βλέπουμε...
