Τι άλλο μπορείς να γράψεις αυτές τις μέρες εκτός από τις φωτιές. Για τις διακοπές που πέρασαν εδώ και πολύ καιρό και περιμένεις με αγωνία τις επόμενες, για το φθινόπωρο που δεν λέει να έρθει, για το νέο πρόγραμμα των καναλιών; Από την άλλη, υπάρχουν στιγμές που χρειαζόμαστε όλοι μας απόλυτη ησυχία, ησυχία παντού. Όλοι νιώθουμε πως ζούμε μία μεγάλη τραγωδία. Άνθρωποι χάθηκαν, τοπία που αγαπήσαμε καταστράφηκαν. Χαρακτηριστικά, ένας φίλος μου έγραψε, για το χωριό του στην Ηλεία το οποίο καταστράφηκε, «νιώθω ότι σβήστηκε η παιδική μου ιχνογραφία…».
Όμως κανείς δεν ξέρει ξεκάθαρα σε ποιον να επικεντρώσει την οργή του. Λαός συναισθηματικός όπως είμαστε, νιώθουμε αυτές τις ώρες μιαν απίστευτη ένταση, οργή και αγανάκτηση. Το χειρότερο είναι πως ούτε από αυτή τη καταστροφή θα μάθουμε. Παρόλο που είναι εντελώς δικό μας έργο.
Θα καταραστούμε τους εμπρηστές, το σύστημα και την άδικη κοινωνία. Ένα μόνο δεν πρόκειται να κάνουμε. Να ελέγξουμε ψύχραιμα την κατάσταση, να δούμε τα λάθη που υπάρχουν πραγματικά και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Μια χώρα που δεν μαθαίνει από παθήματά της είναι μια χώρα που βαδίζει προς το «ολοκαύτωμα». Όσα ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι δεν είναι παρά τα συμπτώματα μιας βαριάς χρόνιας ασθένειας. Και η ασθένεια ονομάζεται μακαριότητα. Είμαστε βλέπετε οι καλύτεροι του κόσμου! Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε. Γιατί να προσπαθήσουμε περισσότερο; Εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού πριν από 2.000 χρόνια; Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, αν δεν αντιγράψουμε πρακτικές και εμπειρίες από το εξωτερικό είναι σίγουρο ότι θα ζήσουμε χειρότερες καταστάσεις.
Πιστεύουμε πως ενωμένοι ως λαός κάνουμε θαύματα. Ο Κοσμάς Βίδος, γράφει στο ΒΗΜagazino, “Ενωμένοι, λοιπόν, υπογράψαμε την καταδίκη της φύσης μας, αρνούμενοι να της παράσχουμε τη φροντίδα που είχε ανάγκη, κακοποιώντας την, μετατρέποντάς της σε σκουπιδότοπο, δομώντας την άναρχα. Εδώ και χρόνια παρακαλούσαν κάποιοι γνωστοί, το σπίτι των οποίων έγινε κάρβουνο, τους γείτονές τους να κόψουν τα ξερόχορτα. Κι απάντηση ήταν «εσένα τι σε νοιάζει δικά σου είναι;» “.
Για το λόγο αυτό όλοι οι αρχηγοί κομμάτων πρέπει να διαγράψουν από τη μνήμη όσα προτείνουν οι επικοινωνιολόγοι τους, να θέσουν εκτός λειτουργίας όσους ασχολούνται με τη σύνταξη των προεκλογικών τους ομιλιών. Πρέπει να μας εκπαιδεύσουν να ενδιαφερόμαστε για το φυσικό μας περιβάλλον και να μάθουμε επιτέλους ότι ο καθένας έχει την ατομική του ευθύνη σε ότι γίνεται καλό ή κακό.
Ας σταματήσουν οι ύποπτοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, τα νταμάρια και τα μπαζωμένα ρέματα, τα πολιτικά παιχνίδια .
Ίσως όλα αυτά να είναι η ελάχιστη οφειλή στη μνήμη όσων χάθηκαν...
