Εξω από το Mall. Οι άνθρωποι που διανέμουν φυλλάδια υποψηφίων είναι περισσότεροι από τους Αφρικανούς που διαθέτουν τσάντες και γυαλιά ηλίου. Κατά μία εκδοχή και οι δύο προσφέρουν «μαϊμούδες». Οσο αυθεντικά είναι τα Prada που λιάζονται στην κουρελού, τόσο αληθινό είναι και το περιεχόμενο των φυλλαδίων. Ωστόσο οι Αφρικανοί είναι οι έντιμοι της παρέας και ας μην έχουν ούτε ένα χαρτί που να νομιμοποιεί την παρουσία τους και τα λαθραία από την Κίνα. Παραδέχονται ευθέως πως πωλούν «μαϊμούδες» και σε καλούν με δέκα ευρώ να μοιραστείτε τη ντροπή. Οι άνθρωποι των υποψηφίων βουλευτών θυμίζουν κράχτες από βρώμικα μπαρ της Ομόνοιας: σου υπόσχονται πως θα περάσεις όμορφα, αρκεί να μπεις στο κατάστημα. Οι εκλογές σε σμίκρυνση.
Μη χάσετε, λοιπόν, την ευκαιρία και δεν σχηματίσετε μία υπέροχη συλλογή από φυλλάδια υποψηφίων βουλευτών. Αγνοήστε τους πρωτοκλασάτους και προβεβλημένους. Αυτοί έχουν γραφίστα και επικοινωνιολόγο. Οι άλλοι έχουν το ανίψι τους με γνώσεις υπολογιστή και ένα ξάδελφο που έγραφε καλές εκθέσεις στο σχολείο. Τα φυλλάδια είναι τόσο κιτς που σε καθηλώνουν. Τόσο γενναιόδωρα σε υποσχέσεις και χαρακτηρισμούς, που αισθάνεσαι σαν τον Φάουστ λίγο πριν υπογράψει το συμβόλαιο. Στέκομαι με δέος μπροστά σε φυλλάδιο που αγκάλιασε μία κολόνα, πάνω από αγγελτήριο κηδείας. Βλέπεις τη φάτσα και το μήνυμα του υποψηφίου και από κάτω την κηδεία. Κάνεις τη σύγκριση. Στο τέλος αποφασίζεις πως ο θάνατος δεν είναι πάντα η χειρότερη λύση.
