Την προηγούμενη Κυριακή το απόγευμα δύο μικρά εφτάχρονα παιδιά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, αποφάσισαν, πολύ λογικά, να κάνουν μπάνιο στα συντριβάνια της Πλατείας Τραφάλγκαρ. Ευτυχισμένα και χωρίς αναστολές, γδύθηκαν κοντά σ΄ένα παγκάκι πιασμένο από τρεις ενήλικες που το ύφος τους έλεγε: «Δεν έχουμε καμία σχέση μαζί τους». Μόλις γδύθηκαν, τα παιδιά έτρεξαν χαρούμενα στα συντριβάνια, χώθηκαν κάτω από τους πίδακες του νερού με κραυγές χαράς και κάθισαν στην άκρη της δεξαμενής με τα πόδια τους να κρέμονται στο νερό. Ύστερα, εξακολουθώντας να γελάνε, έτρεξαν στο παγκάκι, σκουπίστηκαν με τα εσώρουχά τους και μετά ξαναχώθηκαν στο νερό.
Το διασκέδαζαν με την ψυχή τους – το ίδιο και κάποιοι περαστικοί – όταν εμφανίστηκε ο Νόμος. Ήταν ένας χαμογελαστός νεαρός αστυνομικός, που έκανε το γύρο της πλατείας και καθευθύνθηκε προς τα παιδιά. Ένας φίλος, που ήταν εκεί κοντά, δεν άκουσε τι είπε ο αστυνομικός, αλλά είδε ότι βοήθησε το αγόρι να σφίξει τις τιράντες του, και μετά κούμπωσε το φόρεμα του κοριτσιού. «Θα έχει παιδιά, υποθέτω», είπε ένας περαστικός. Τα παιδιά απομακρύνθηκαν, μάλλον απογοητευμένα, προς τον κεντρικό δρόμο. Γυρίζοντας απότομα, είδαν τον αστυνομικό να τα ακολουθεί. Αντί να το βάλουν στα πόδια, ξαναπήγαν κοντά του, κι εκείνος πιάνοντάς τα από τα χέρια, τα οδήγησε με ασφάλεια στην απέναντι πλευρά το δρόμου. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει περισσότερο εύγλωττη συνηγορία υπέρ της ανάγκης κατασκευής μια υπαίθριας παιδικής πισίνας, ούτε και θα μπορέσει να τρομάξει ποτέ κάποιος αυτά τα δύο παιδιά με τη γνωστή απειλή:
«Θα φωνάξω τον αστυνόμο!».
(Κίνγκσλεϊ Μάρτιν – Περιστατικό στην Πλατεία Τραφάλγκαρ,
23 Νοεμβρίου 1950)
Το γεγονός αυτό βρίσκεται στο βιβλίο:
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ (β’ τόμος) του 20ου αιώνα, John Carey, εκδ. ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ
Το βιβλίο του John Carey, συγκεντρώνει τις διηγήσεις των αυτοπτών μαρτύρων του από απομνημονεύματα, ταξιδιωτικά βιβλία και εφημερίδες. Ένα μωσαϊκό από εκπληκτικές, εξέχαστες εικόνες... Έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι πολυτιμότερο από μια καταγραφή της ιστορίας. Έχει δώσει ένα παρελθόν χειροπιαστό, συχνά τρομαχτικό. Αρχίζοντας από το Θουκυδίδη (α’ τόμος), που περιγράφει το λοιμό στην Αθήνα το 430 π.Χ., και καταλήγοντας στον Τζέιμς Φέντον που τριγυρίζει στα μπουντουάρ των Μάρκος μετά το πραξικόπημα στη Μανίλα των Φιλιππίνων...
Έτσι λίγα λόγια και για το βιβλίο
Το διασκέδαζαν με την ψυχή τους – το ίδιο και κάποιοι περαστικοί – όταν εμφανίστηκε ο Νόμος. Ήταν ένας χαμογελαστός νεαρός αστυνομικός, που έκανε το γύρο της πλατείας και καθευθύνθηκε προς τα παιδιά. Ένας φίλος, που ήταν εκεί κοντά, δεν άκουσε τι είπε ο αστυνομικός, αλλά είδε ότι βοήθησε το αγόρι να σφίξει τις τιράντες του, και μετά κούμπωσε το φόρεμα του κοριτσιού. «Θα έχει παιδιά, υποθέτω», είπε ένας περαστικός. Τα παιδιά απομακρύνθηκαν, μάλλον απογοητευμένα, προς τον κεντρικό δρόμο. Γυρίζοντας απότομα, είδαν τον αστυνομικό να τα ακολουθεί. Αντί να το βάλουν στα πόδια, ξαναπήγαν κοντά του, κι εκείνος πιάνοντάς τα από τα χέρια, τα οδήγησε με ασφάλεια στην απέναντι πλευρά το δρόμου. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει περισσότερο εύγλωττη συνηγορία υπέρ της ανάγκης κατασκευής μια υπαίθριας παιδικής πισίνας, ούτε και θα μπορέσει να τρομάξει ποτέ κάποιος αυτά τα δύο παιδιά με τη γνωστή απειλή:
«Θα φωνάξω τον αστυνόμο!».
(Κίνγκσλεϊ Μάρτιν – Περιστατικό στην Πλατεία Τραφάλγκαρ,
23 Νοεμβρίου 1950)
Το γεγονός αυτό βρίσκεται στο βιβλίο:
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ (β’ τόμος) του 20ου αιώνα, John Carey, εκδ. ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ
Το βιβλίο του John Carey, συγκεντρώνει τις διηγήσεις των αυτοπτών μαρτύρων του από απομνημονεύματα, ταξιδιωτικά βιβλία και εφημερίδες. Ένα μωσαϊκό από εκπληκτικές, εξέχαστες εικόνες... Έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι πολυτιμότερο από μια καταγραφή της ιστορίας. Έχει δώσει ένα παρελθόν χειροπιαστό, συχνά τρομαχτικό. Αρχίζοντας από το Θουκυδίδη (α’ τόμος), που περιγράφει το λοιμό στην Αθήνα το 430 π.Χ., και καταλήγοντας στον Τζέιμς Φέντον που τριγυρίζει στα μπουντουάρ των Μάρκος μετά το πραξικόπημα στη Μανίλα των Φιλιππίνων...
Έτσι λίγα λόγια και για το βιβλίο
